هوای برفی و موندن برف بازی توی دلم و اومدن هوای لالایی

سلام جیگرم الهی من قربون اون تکون های قشنگت که هر روز داره قویتر میشه  بشوم. مامانی گلم بابایی بهت حسودی میکنه می ترسه تو زودتر زبان ترکی رو یاد بگیری آخه زبون مادریه . ولی بابایی توی این چهار سال که توی شهر مامانی ساکن شده تازه دست و پاشکسته بلده و بیشتر می فهمه و کمتر می تونه صحبت بکنه . مامانی میخوام یه لالایی ناز دیگه برات بزارم . آخه توی این هوای برفی با بابایی رفتم پایین یکم توی برف قدم زدم که برف رو حس کنی بابایی در حال برف روبی شیطونی می کنه و هوا بشدت سرد و خیابونا یخبندانه . عزیزم عکس خودمو نذاشتم اما بعدا به خودت نشون می دم . اما مامانی ترسیدم توی برف سر بخورم و تو طوریت بشه و مجبور شدم برگردم خونه و عکسا رو به حاجی ماما و خاله نشون بدم و بمونم توی خونه . جیگرم توی این هوا و بارش برف دلگرمی من فقط حرف زدن با تو و خوندن لالایی براته . خیلی عزیزی برام مامان جون . ایندفعه لالایی فارسی می ذارم جونم.

لالا لالایی، خوابش برده بود                   خواب زیبایش، یک پرنده بود

رقصان پر کشید، توی آسمون                 تا بگیرمش، زود رفته بود

مزه ات عسل، شیرین ترینم                   در غصه رویت، هرگز نبینم

گنجینۀ من، آرزوی دل                           شاید بخوابی، خوابت ببینم

صدایی میاد، از جادۀ دور                       صدای شادی، جشنه و سرور

صداها می ره، تا به آسمون                 تا فرشته ها، تا ماه پُر نور

شکر می ریزه، از رو خنده هات             رنگ اناره، سُرخی لبات

جادۀ خالی، میشه پُر صدا                   میاد از سفر، نازنین بابات

لالایی بخواب، نگیر بهونه                   یه روزی میشه، تو این زمونه

میشی مرد ایل، میری زیارت              سوغات زیبا، میاری خونه

لالا لالایی، فرزند زیبا                        قهرمان من، انسان فردا      

شب شد دوباره، ماه مهربون             داره تابه، از تو آسمون  
     

چشماتو ببند، همراه رویا                 اسب چوبیت، اسب سم طلا

یه شب از شبا، موقع بهار               رو یال یه اسب، تو می شی سوار

می ری آسمون، مثل پرنده             می چرخی هر جا،  با شور و خنده 
 

می پری هر جا، رو چوب صندل         از روی برکه، از روی جنگل

ابرک سیاه، روی نور ماه                  ماه مهربون، ماه بی گناه
     

دسته دسته نور، گل و ستاره            ابر و از رو ماه، کنار می ذاره

آسمون و دشت، پُر میشه از نور        صدای خورشید، میاد از اون دور 
       

لالا لالایی، فرزند زیبا                       قهرمان من، انسان فردا

شب تو آسمون، ماه هم خوابیده       لحافی از ابر، رویش کشیده

از توی جنگل، از اون پایینا               صدایی میاد، صدایی تنها

ماه مهربون، دستش می گیره         یه چتر ابری، تا پایین می ره

لالا لالایی، تق و تق و تاق              دارکوبه بخواب، بی نور چراغ

لالا لالایی، جیک و جیک و جیک      باید بخوای، گنجشک کوچیک

لالا لالایی، گردوی غلتون            وقت خوابته، سنجاب شیطون

لالا لالایی،  لالایی لالا               بچه ها شده، وقت خواب حالا

رو بالش نرم، لحاف رنگین         همه ببینید، خوابای شیرین

لالا لالایی                          لالا لالایی    

قور و قور و قور، صدا آشناست       از توی برکه،  قورباغه اونجاست

برگ نیلوفر، جای خوابشه         بالش نداره، هی بیدار میشه

ماه مهربون، دلش می سوزه        از یه تیکه ابر، بالش می دوزه

بچه قورباغه، آروم می خوابه         باز تو آسمون، مهتاب می تابه

لالا لالایی  لالایی لالا           بچه ها شده  وقت خواب حالا

رو بالش نرم، لحاف رنگین    همه ببینید، خوابای شیرین

لالا لالایی لالا لالایی